بیلیارد در جنگ یمن!

4 نظرات در مورد “بیلیارد در جنگ یمن!”

1. خواستند از ما تیراندازی بیاموزیم
   ما نپذیرفتیم
   از ما خواستند خدا را به دو نیمه کنیم
   ما شرمسار شدیم
   ما به خدا باور داریم
   چرا او را از معنی تهی کرده اند
   از ما خواستند علیه عشق شهادت دهیم
   اما ما چنین کاری نکردیم
   به ما گفتند دشنام دهیم بیروت را
   که با عشق و نان ما را پرورانده
   و مهربانی به ما آموخته
   ما سر باز زدیم از درشتخویی با پستانی که
   از آن شیر خورده ایم
   ما در برابر تفنگداران ایستادیم
   جانب بیروت را گرفتیم… جانب کوه را دره را
   جانب لبنان را… صلیب را حلال را
   ما لبنان را چشمه ها و فواره های آن را
   کشور خوشه های انگور و عشق را
   حمایت کردیم
   و ما با کشوری ایستادیم که شعر به ما آموخت
   و هدیه نوشتن به ما ارزانی کرد
   بیست ماه تبعید را تاب آوردیم
   در این مدت اشک‌هایمان را سر کشیدیم
   و همه جا را به دنبال عشقی جدید پیمودیم
   اما نیافتیمش
   شراب از همه تاکستانها سر کشیدیم
   اما سرخوش نشدیم
   و به دنبال جایگزین درآمدیم
   جایگزین بیروت کبیر
   بیروت خوب
   بیروت زلال
   نیافتیم آن را
   بازگشتیم و بوسه بر زمین زدیم
   بوسه بر سنگ هایش که شعر از آن جوانه می‌زند
   و تو را در آغوش گرفتیم
   سبزه زار و پرندگانت را
   آفتاب و خیابانهای ساحلی‌ات را
   و چون دیوانگان بر عرشه کشتی غرق شده گریستیم
   تو تک هستی بیروت چون‌تو در جهان نیست

   پاسخ

   1. شعرهای نزار قبانی با موضوع بیروت بی‌نظیر است:
      یکی از خوب‌هایش این است:
      “وقتی وطن از وطن می گریخت
      و کودکان در فرودگاه بین المللی بیروت
      بر روی اسباب بازی هاشان خوابیده بودند
      وقتی که پدرانشان کیف های پر از اشکشان را
      وزن می کردند
      و مجبور بودند برای هر کیلو اشک اضافه
      و هر کیلو اندوه اضافه جریمه بپردازند
      هنگامی که وطن دستانش را بر روی صورتش می گرفت و می گریست
      و ابرهای پاییزی
      که از جزایر یونان می آمدند
      از آن که به سواحل لبنان نزدیک شوند می ترسیدند
      همه هراس شان از اصابت گلوله های قنّاصه بود
      هنگامی که چراغ های خیابان ها
      از ترس بر خود می لرزیدند
      و سایبان های قهوه خانه های استوار
      به خود می پیچیدند و ازهم جدا می شدند …
      و مرغان دریایی
      جوجه های خود را بر بال هایشان گذاشته کوچ می کردند
      هنگامی که وطن ، وطن را تکه تکه می کرد
      من چند متر با جنایت فاصله داشتم
      قاتلان را نگاه می کردم
      و آن ها با بیروت مانند کنیزکی هم بستر می شدند
      به ترتیب
      و یکی
      یکی
      بر اساس معاهدات قبیله ای
      و امتیازات قومی
      و درجات نظامی
      من تنها شاهدی نبودم که هزاران
      دشنه ی درخشان زیر نور آفتاب را می دیدم
      و هزاران مزدوری که پای کوبان
      گرد جسد زنی که می سوخت ، می رقصیدند
      اما من تنها شاعری بودم
      که فهمید
      چرا اسم دریای بیروت
      از دریای سفید
      به دریای سرخ تغییر یافت”

      پاسخ

2. سلام برادرم
   پاییز را چه عاشقانه شروع کردم و چه بی پروا زیر باران دویدم بی چتر …اما ناگهان چقدر زود دیر میشود …

   غم این روزها برایم تکرار غمِ نبودِ سلیمانی بزرگ و رییسی عزیز است .و غم بزرگترم ،خیانت ادمهاست….

   و تاریخ که مدام در حال تکرار است .

   شعر نزار قبانی را برایت نوشتم برادرجان .یمن با همه ی زیبایی هایش انشالا پیروز میدان است و جبهه مقاومت تا همیشه مانا به فضل خدا

   پاسخ

   1. خاورمیانه ناآرام است و مسلمین و شیعیان نیک روزگار این‌روزها در مسلخ عشق سر می‌دهند.
      امیدوارم سایه صهیون محو شود.
      مصلح حقیقی این روزها جای ظهورت بسی خالیست…

      پاسخ