پروین اعتصامی (1320-1285) را می‌توان به عنوان بزرگترین شاعر زن تاریخ ایران (حداقل از نگاه من) معرفی کرد. پروین در خانواده‌ای علاقه‌مند به ادبیات متولد شد و پدرش یوسف اعتصامی
حامد عسکری (-1361) شاعر و نویسنده خوش قریحه معاصر می‌باشد. عسکری متولد شهر بم است و در زلزله سال 1382 این شهر بسیاری از دوستان و نزدیکان خود را از
ایرج میرزا (1304-1253) از شاهزادگان قاجاری و شاعران بزرگ دوران مشروطه است. شاید اغلب افراد ایرج را به قلم تند و بی‌پروایش بشناسند اما ورای این مسائل ایرج میرزا شاعر
فاضل نظری (-1358) شاعر و استاد دانشگاه ایرانی است. نظری را می‌توان برترین شاعر دهه 80 و 90 شمسی دانست. نخستین مجموعه شعر نظری در سال 1382 منشر شد. در
نصرت رحمانی (1379-1308) از شاعران توانمند معاصر است. رحمانی از کودکی سرودن شعر را آغاز کرد. دهه 30 شمسی با انتشار چند دفتر شعر درخشان به همه ثابت کرد که
برتولت برشت (۱۹۵۶-۱۸۹۸) نویسنده و شاعر بزرگ آلمانی است که به واسطه کارگردانی‌های موفق تئاتر با دنیای هنر نیز پیوندی عمیقی داشت. برشت در طول زندگی خود آثار مهمی در
شل سیلوراستاین (1999-1930) شاعر، نویسنده، کارتونیست و خواننده آمریکایی است. سیلوراستاین یک هنرمند متفاوت بود و سبک جدیدی را ارائه داد. علت اصلی شهرت او شعرهای کودکانه‌ای است که مخاطب
حسین منزوی (1383-1325) از شاعران بزرگ معاصر با اصالتی زنجانی است. او از همان جوانی با سروده‌هایش جامعه ادبی کشور را تحت تاثیر قرار داد. منزوی هیچگاه چه در زمان
نزار قبانی (1998-1923) شاعر بزرگ جهان عرب می باشد. پدر نزار اصالتی فلسطینی داشت و مادرش سوری بود و خود نیز در دمشق متولد شد. قبانی را شاعر “عشق و
آنتوان چخوف (1904-1860) نویسنده و پزشک روسی بود. چخوف را می توان بزرگترین نویسنده داستان کوتاه در تاریخ قلمداد کرد. عمر کوتاه همراه با بیماری چخوف بسیار پربار بود و
