شب قدر برایم از کودکی تا به امروز همواره با حسی زیبا و صمیمی همراه است. در این شب پرمنزلت هر کس متناسب با روحیات و خلقیات خود با خدا سخن گفته و با ذات الهی راز و نیاز میکند. مانند سال گذشته من نیز در میانه مناجات ناچیزم در این شب بزرگ، تفالی به قرآن زدم. این بار خداوند از زبان حضرت ابراهیم با من سخن گفت. ذات حق با آیاتی از سوره شعرا به من آموخت که چگونه او را تسبیح گویم و از او چه بخواهم!
به عنوان یک مسلمان باید همین ابتدا اعتراف کنم که شناخت بسیار کمی از کلام الله دارم و حس میکنم حق بزرگی از این کتاب بر دوش من است. خوشبختانه در ماه مبارک رمضان (طی دو سال اخیر) با تماشای گاه و بیگاه برنامه تلویزیونی محفل کمی بیشتر با قرآن آشنا شدهام. نکات مفید بسیاری نیز از لابلای سخنان مهمانان و میزبانان این برنامه آموختم. به نظرم چنین برنامههایی برای شناخت بیشتر مردم نسبت به کلام الهی بسی الزامی میباشد. یکی از مهمانان مورد علاقه من در این دو سال آقای کریم منصوری است. ایشان علاوه بر تلاوت دلنشین قرآن، بسیار زیبا نیز سخن میگوید. در روز هفدهم ماه رمضان این قاری بزرگ به عنوان میهمان در برنامه حضور داشت و آیاتی را تلاوت نمود. تلاوت و کلام ایشان مانند سال گذشته بسیار به دلم نشست. بخشی از قرائت و سخنان ایشان را برای شما به اشتراک میگذارم تا شما نیز صوت زیبای او و کلام پر مغز او بهرهمند شوید:
بازگو کردن برنامه محفل شاید با قرآن مرتبط باشد اما در نگاه اول ارتباط چندانی با تیتر این پست من ندارد. پس چرا این برنامه و به خصوص تلاوت آقای کریم منصوری را با شما به اشتراک گذاشتم؟ پاسخ این پرسش را در ادامه برای شما بیان خواهم کرد…
همانطور که در بخش مقدمه مطلب بیان کردم شب قدر امسال نیز مانند سال گذشته تصمیم گرفتم تفالی به قرآن زده و آیات از کلام الله را تلاوت نمایم. به مدد دستانم صفحه 371 گشوده شد و آیاتی که شب پیش با قرائت استاد کریم منصوری شنیده بودم، بار دیگر برابر دیدگانم نقش بست. شب گذشته نیز این آیات ذهن مرا به خود مشعول کرده بود و در طی روز به آن میاندیشیدم و این تکرار در ذهنم مفهومی را تداعی میکرد. آیات از سوره شعرا و مربوط به مناجات حضرت ابراهیم با پروردگار دو عالم است. خلیل الله با زبانی زیبا ابتدا معبود خود را ستایش کرده و در ادامه خواستههایش را بیان مینماید. شاید خداوند میخواست به من نیز بیاموزد که چگونه او را ستایش کرده و از او چه درخواستی داشته باشم! با هم این آیات زیبا و پرمفهوم را بخوانیم:
الَّذِی خَلَقَنِی فَهُوَ یَهْدِینِ ﴿٧٨﴾
همان که که مرا آفريد و هم او مرا هدايت میکند
وَالَّذِی هُوَ یُطْعِمُنِی وَیَسْقِینِ ﴿٧٩﴾
و آن که طعامم میدهد و سيرابم میکند
وَإِذَا مَرِضْتُ فَهُوَ یَشْفِینِ ﴿٨٠﴾
و هنگامي که بيمار میشوم، او شفايم میدهد
وَالَّذِی یُمِیتُنِی ثُمَّ یُحْیِینِ ﴿٨١﴾
و آن که مرا میميراند سپس زندهام میکند
وَالَّذِی أَطْمَعُ أَنْ یَغْفِرَ لِی خَطِیئَتِی یَوْمَ الدِّینِ ﴿٨٢﴾
و آن که اميد دارم روز جزا خطايم را بر من بيامرزد
رَبِّ هَبْ لِی حُکْمًا وَأَلْحِقْنِی بِالصَّالِحِینَ ﴿٨٣﴾
پروردگارا! به من حکمت بخش، و مرا به شايستگان ملحق کن
وَاجْعَلْ لِی لِسَانَ صِدْقٍ فِی الآخِرِینَ ﴿٨٤﴾
و براي من در آيندگان نامی نيک و ستايشی والا مرتبه قرار ده
وَاجْعَلْنِی مِنْ وَرَثَةِ جَنَّةِ النَّعِیمِ ﴿٨٥﴾
و مرا از وارثان بهشت پرنعمت گردان
وَاغْفِرْ لأبِی إِنَّهُ کَانَ مِنَ الضَّالِّینَ ﴿٨٦﴾
و پدرم (عمویش آزر) را بيامرز که او از گمراهان است
وَلا تُخْزِنِی یَوْمَ یُبْعَثُونَ ﴿٨٧﴾
و روزي که [مردگان] برانگيخته میشوند، رسوايم مکن؛
یَوْمَ لا یَنْفَعُ مَالٌ وَلا بَنُونَ ﴿٨٨﴾
روزي که هيچ مال و اولادي سود نمیدهد
إِلا مَنْ أَتَى اللَّهَ بِقَلْبٍ سَلِیمٍ ﴿٨٩﴾
مگر کسي که دلي سالم [از رذايل وخبايث] به پيشگاه خدا بياورد
چه زیبا ابتدا ابراهیم به آفرینش خود و هدایت شدنش اشاره میکند و سپس نعمتهای خدا را برمیشمارد. خداوند است که ما را سیر و سیراب میکند و از بیماری رهایمان میسازد و پس از مرگ بار دیگر زندهمان میسازد در حالیکه به بخشش او امید داریم.
سپس ابراهیم چند دعا در حق خود میکند که بهتر است ما نیز از خدا چنین بخواهیم: خدایا به ما حکمت ببخش و به صالحین ملحقمان گردان و آیندگان نام ما را به نیکی بر زبان جاری سازند و وارث بهشت پرنعمت باشیم. سپس در حق عمویش آزر دعا میکند تا از گمراهی نجات یابد. داستان ابراهیم و عمویش آزر و نکاتی که در دل آن است ارزش تدبر زیادی دارد. دعای آخر ابراهیم نیز با توصیف قیامت همراه است. آیات 88 و 89 را بسیار دوست دارم. مفهوم عجیبی در دل خود دارد تا جایی که امام علی در مناجات خود در مسجد کوفه نیز این آیات را ذکر کرده است.
اهمیت این آیات چنان عظیم است که وقتی یکی از میزبانان از کریم منصوری خواست تا آیهای برای زمان مرگش قرائت کند باز به یکی از همین آیات اشاره کرد. به این آیه همراه با چند دقیقه حرف حسابی از استاد کریم منصوری گوش جان بسپارید:
کریم منصوری علاوه بر تلاوت آیه 83 سوره شعرا نکته مهمی درباره قرآن بیان میکند. خواندن و یادگیری قرآن زمانی ارزشمند است که با عمل همراه باشد. امیدوارم خداوند به من سعادت قرائت قرآن همراه با فهم و عمل به آن عطا فرماید. در ماه رمضان یا هر زمان دیگری تلاوت قرآن را در برنامه خود قرار دهید.
2 نظرات در مورد “تفال به قرآن در شب قدر”
دوش وقت سحر از غصه نجاتم دادند
و اندر آن ظلمت شب آب حیاتم دادند
چـه مبارک سحری بودو چـه فرخنده شبی
آن شب قدر کـه این تازه براتم دادند
در پناه قرآن باشی برادرم.
شعر زیبا و بسیار بهجایی بود.
کلامالله حافظتان.