تهران قدیم (جایی برای بامرام‌ها)

روز 8 دی ماه 1402 باز هم سفیر اسنپ بودم. راننده قبل از من در لوکیشن مبدا حضور داشت و با چهره‌ای شاد در حال غبارروبی ماشینش بود. همان نگاه اول که راننده محترم را دیدم متوجه شدم با فردی خونگرم همسفر خواهم بود. راننده قصه ما حدودا 55 سال سن داشت. در طی مسیر به ته خط نازی‌آباد رسیدیم. راننده گفت که بزرگ شده همین محله است و یکی از کوچه‌ها را نشان داد و گفت کل دوران کودکیش را در آنجا زندگی کرده است. این شروعی بود تا راننده خاطرات زندگی در تهران قدیم را برایم بازگو کند.

راننده باصفا کم کم سفره دلش را باز کرد و گفت: «یادش بخیر چه دوران کودکی خوبی داشتیم. حاضرم تمام زندگیمو بدم تا چندسال دیگه تو همان فضا زندگی کنم.» به میدان بهمن که رسیدیم، جایی را با دستش نشان داد و گفت: «قدیم اینجا کشتارگاه تهران بود و پدرم اینجا سلاخی می‌کرد. یک قهوه خانه هم اون سمت قرار داشت که پاتوق آدمای خلافکار بود»

بعد با دستش بخشی از خیابان را نشان داد و گفت: «ما دهه 50 همینجا فوتبال بازی می‌کردیم. خیلیا از همین نازی‌آباد به تیم ملی هم رسیدند. قلعه نوعی، استیلی، فرشاد پیوس، برادران فنونی زاده و کلی بازیکن دیگه. تازه اکبر عبدی هم بچه نازی‌آباد بود.» راننده قصه ما یاد گذشته در دلش موج می‌زد. در بین حرف‌هایش گفت: «دهه 50 و 60 خیلی همسایه‌ها با هم صمیمی بودن. تو محله ما همه همسایه‌ها همو می‌شناختن. مثلا من ظهر اگر خونه رفیقم بودم همونجا ناهار هم می‌خوردم یا دوستم اگر خونه ما بود با ما سر همون سفره غذا می‌خورد. یه بار دو بار هم نبود و این اتفاق روزای زیادی تکرار می‌شد.» همراه با یادآوری خاطرات گذشته آه و افسوسی نیز بر لبش می‌آمد. دلش حسابی هوای مردم و محله‌های تهران قدیم را کرده بود. با خودم اندیشیدم شاید آن زمان خانواده او در رفاه مالی بودند به او گفتم: «وضع مالیتان قدیم چگونه بود؟» راننده جوابی داد که انتظارش را نداشتم: «شاید باورت نشه اما اون ایام اوضاع مالی پدرم چندان خوب نبود. چندتا بچه بودیم قد و نیم‌قد که روز به روز خرجی زندگیمان تامین می‌شد. مثلا یادمه که مادرم به من پول می‌داد با یک کاسه و می‌گفت عباس برو از بقالی روغن بخر یا مثلا اگر می‌خواستیم بعد از چندوقت گوشت بخریم پولمان به اندازه خرید یک وعده آبگوشتی می‌رسید. تازه اونم مادرم هزار بار سفارش می‌کرد عباس حواست باشه اصغرآقا گوشت آشغال تحویلت نده. به اصغرقصاب بگو گوشت خوب بده وگرنه برات پس میارم. وضع مالی بقیه همسایه‌ها هم تو همین حد بود.»