یکی از حقایق حتمی درباره همه انسان ها این است که مرگ دیر یا زود آنها را در بر می گیرد. روزگاری فرا خواهد رسید که دیگر بقایی نداشته باشیم و فرصت حیات را به دیگران واگذار نماییم. سخنان و جملات زیادی درباره مرگ خوانده و شنیده ایم. به شخصه بین تمام سخنان تاثیرگذاری که درباره مرگ خوانده ام جمله ای از امام علی بیشتر از همه مرا تحت تاثیر قرار داده است. در ادامه به این جمله را بررسی خواهیم کرد.
امروز 29 اسفند سال 1401 است و حدود 4 ساعت دیگر سال 1402 تحویل خواهد شد. شاید در چنین لحظاتی نوشتن درباره مرگ چندان شایسته نباشد. اما برای آن دلیل درستی دارم. در روز گذشته اعلامیه ترحیم جوانی را دیدم و به این فکر کردم که مطمئنا او هم مانند هر فرد دیگر برای ایام نوروز خود برنامه ای داشته است اما مرگ کاری با عید و عزا ندارد و در زمانی که باید، فرا خواهد رسید.
امام علی مانند هر موضوع مهم دیگر درباره مرگ نیز جملات زیادی بیان کرده است اما این جمله این بزرگوار بیش از همه من را تحت تاثیر قرار می دهد.
ما أنزَلَ المَوتَ حَقَّ مَنزِلَتِهِ مَن عَدَّ غَدا مِن أجَلِهِ .
كسى كه فرا را جز عمر خود به شمار آورد، جایگاه واقعی مرگ را نشناخته است.
امام علی به سادگی بیان می کند کسی که نسبت به حتمی بودن حیات خود در فردا اطمینان دارد مفهوم مرگ را درک نکرده است. آری مرگ عادت ندارد خبر وقوع خود را به دیگران بدهد.
خود من هم مانند بسیاری از شما چنان به روزمرگی های زندگی مشغول شده ام که مرگ را فراموش کرده ام. در احتمالات فردا و فرداهایم، مرگ اغلب جایگاهی ندارد. مزیت اصلی درک مرگ این است که به ما کمک می کند کمی از دغدغه و چالش هایمان کم کنیم و بدانیم حیات ما در این دنیا همیشگی نیست و بهتر است به زندگی خود در این دنیا به اندازه ای که ارزش دارد توجه نماییم. شاید اینگونه خیلی از دشواری های زندگی برایمان آسان شود.
آیا شما تاکنون نسبت به حتمی بودن زندگی خود در فردا دچار تردید شده اید؟
