لکلکها از دیرباز با اندام کشیده و جذاب خود توجه انسانها را به خود جلب کردهاند. زندگی در تالابها باعث شده تا در رژیم غذایی این پرندگان موجودات دریایی نقش موثری داشته باشند. از گذشته تا به امروز در داستانها و روایاتهای فارسی بارها شاهد تقابل لکلک و ماهی بودهایم. در این روایتها گاهی لکلک قصه به مراد دلش میرسد و گاهی نیز ماهی با زیرکی او را میفریبد. در ادامه با تصویری از شکار ماهی توسط لکلک و شعر زیبایی از محمد سهرابی همراه شما خواهیم بود.

حسرت پرواز از گذشته تاکنون در اندیشه و ذهن تمامی انسانها جای داشته است. حرکت در آسمان و غوطهور شدن در جریان هوا این روزها به کمک گلایدرها تا حدودی برای انسانها باورپذیر شده است. اما هنوز هم لذت پرواز مانند یک پرنده تجربهای نامحسوس است.
شاید حسرت پرواز صرفا مختص به انسانها نباشد. مثلا ماهیها نیز در رویاهایشان تصوری از پرواز دارند…
محمد سهرابی با یک بیت بینظیر تصویر متفاوت و زیبایی از پرواز را ترسیم کرده است:

پرواز میکنیم کمی قبل مرگ خویش
چون ماهی فتاده به منقار لک لکی
معنای ظاهری این بیت را که رها کنیم در بطن آن هزاران مفهوم را متصور میشوم. شاید روح انسان نیز پیش از مرگ پرواز کند. لذتهای بزرگ را زمانی تجربه میکنیم که انتظارش را نداریم. گاهی خوشیها را به طور پارادوکس گونهای کسب میکنیم…
شاید بعدها این نوشتهام را کامل کردم!