حسین صفا (-1359) شاعر و ترانه سرای معاصر ایرانی است که اغلب افراد به قدرت ترانه سرایی اش در آثار محسن چاوشی گوش سپرده اند اما او را نمی شناسند. صفا اولین کتاب شعر خود را در سال 1388 منتشر کرد. یکی از زیباترین اشعار صفا که در سال 1396 کتاب منجنیق منتشر شد، این گونه آغاز می شود: لطفا به بند اول سبابه ات بگو… . با هم این شعر را بخوانیم:
لطفاً به بند اول سبّابه ات بگو!
یک ذرّه صبر و حوصله اش بیشتر شود
از بُخل ، زنگ خانه ی من سکته می کند
دستت اگر کمی متمایل به در شود
در می زنی که وارد تنهاییم شوی
اما بعید نیست زمانی که می روی
در از خودش جلای وطن گفته ، مثل من
در جست و جوی در زدنت در به در شود
گفتی بیا و سر بکش از استکان من
لاجرعه سرکشیدم و گس شد زبان من
گفتم بیا و دست بکش از دهان من
این زهرمار عرضه ندارد شکر شود
این بچه لاکپشت نگون بخت سال هاست
از تخم در می آید و سوی تو می دود
اما مقدّر است که در آخرین قدم
یعنی در آستانه ی دریا دَمَر شود
نُه ماه غلت خوردم و اصرار داشتم
در آن رَحِم لباس شوم تا بپوشی ام
یا کاسه ای شراب شوم تا بنوشی ام
هر نطفه ای که دوست ندارد پسر شود!
هر نطفه ای که دوست ندارد وَرَم شود
گفتم وَرَم شوم–وَرَمی در درون تو-
تا هی بزرگ تر بشوم ، تا جنون تو
همراه قد کشیدن من بیشتر شود
اما پسر شدم که تو را آرزو کنم
هی جان به سر شدم که تو را آرزو کنم
پیوسته آرزو کنمت بلکه آرزو
از شرم ناتوانی خود جان به سر شود
دستت مبارک است که چک می زند به گوش
دستت مبارک است که می آورد به هوش
عیسای دست های مبارک! بزن مرا…
تا مُرده ای به زنده شدن مُفتَخَر شود!
این شعر زیبا در کتاب منجنیق منتشر شد و در همان زمان خواندمش و تحت تاثیر قرار گرفتم. چه تصاویر زیبایی را حسین صفا توصیف کرده است. از نگاه من بی نظیرترین شعر او تا به امروز همین شعر است.اوج کار صفا هم برای من اون بخش شعر است که می گوید: “این بچه لاکپشت نگونبخت سالهاست”
شایسته است صفا را بابت این شعر زیبا بارها ستود.
مطالب برگزیده: ارنستو چگوارا می توانست شاعری خوشگذران در بوینس آیرس باشد
قسمت موردعلاقه شما در این شعر کدام بخش آن است؟
2 نظرات در مورد “لطفا به بند اول سبابه ات بگو! حسین صفا”
حسین صفا و شعرهایش را دو ست دارم اما نه همه شعر ها که گاهی اوقات به مذاقم خوش نمیاد .شعرهایی که برای چاووشی عزیز گفته را دوست دارم بیشتر .
اما در این شعر هم قسمتی که برادرم را به شوق آورد و هم پایان شعر برایم جذاب بود ،عیسای دست های مبارک بزن مرا…..
در یکی از نامه هایم برای یونس،قسمت پایانی از شعری از جناب صفا را یادم هست که برایش نوشتم ،اینجا برایت به یادگار می‌نویسم برادر.
سرم از آستانه ات خالی ست
جای من روی شانه ات خالی ست
تا ابد نیستی و با این حال
تا ابد با تو رو به رو هستم
فضایی که شاعر در این شعر توصیف کرده را دوست دارم. شاید کمی هم پسرانه باشد.
به صورت کلی بخواهم علاقه به این شعر را توصیف کنم باید بگویم که این اثر باعث شد تا چند کتاب حسین صفا را خریداری کنم!
البته بعدها با خواندن اشعار آن کتاب‌ها متوجه شدم همین شعر را بیش از همه آثارش دوست خواهم داشت احتمالا الی الابد!