الویت عباس معروفی در بهشت چیست؟

  1. رضا محمدیان
  2. ادبیات
  3. الویت عباس معروفی در بهشت چیست؟

عباس معروفی (1401-1336) نویسنده و شاعر ایرانی، جز چهره های شاخص ادبیات فارسی در قرن معاصر است. سمفونی مردگان شاخص ترین اثر معروفی است که در سال 68 منتشر شد. در سال 74 معروفی به آلمان مهاجرت کرد و حیات ادبی خود را از آنجا ادامه داد. در سال 99 معروفی به سرطان مبتلا شد و متاسفانه در 10 شهریور 1401 ادبیات ایران، این نویسنده درخشان خود را پس از بیش از 4 دهه فعالیت از دست داد. با هم شعری از او را بخوانیم:

عباس معروفی

بهشت یعنی

یک موسیقی ملایم باشد

تو اینجا باشی

سرت روی پایم

دست راستم لای موهات

و دست چپم در حال نوشتن شعر

اما صبر کن،

من که چپ دست نیستم

مهم نیست،

تا آن روز تمرین می‌کنم

اولویت همیشه با موهای “تو”ست…

نوشته: عباس معروفی

سبک معروفی در سرودن شعر به گونه ای است که بسیاری با خواندن اشعار او گمان می برند شاعری غیرایرانی آن را سروده است. به همین علت در فضای آنلاین بسیاری از اشعار او با نام سایر نویسندگان و شعرای کشورهای دیگر منتشر می شود. شعر معروفی در عین سادگی بیان، مفاهیم عاشقانه ظریفی را در خود جای داده است.

این شعر و تصویرسازی آن برای همیشه در ذهن من خواهد ماند! نخستین بار 5 سال پیش آن را خواندم و از آن پس بارها آن را در شبکه های اجتماعی مشاهده کردم. هنوز هم از زیبایی ترسیم فضای بهشت توسط شاعر در ذهنم ذره ای کاسته نشده است. چه بهشت ساده و زیبایی دارد معروفی!

الویت شما کدام است؟ شعر یا موهایش؟

2 نظرات در مورد “الویت عباس معروفی در بهشت چیست؟

  1. سال تلخی برایم بود و تابستانی تلختر .
    ابتهاج عزیز را در اَمرداد از دست داده بودم و عباس معروفی که تمام نوجوانی ام را با او و نوشته هایش سر کرده بودم را در شهریور .معروفی آنقدر برایم عزیز است که نمیدانم چگونه برایت وصف کنم .چقدر در شعرش،کلمات ساده اند،بی طمطراق و بی تکلف .
    تو را به بهشت میبرد .
    من با شعر بزرگ شده ام و با عشق سوختم .پس من هم تمرین میکنم که الویت همیشه با عشق است .

    اين روزها ديده اي ؟
    آدم ها از پايان جهان مي ترسند
    عشق من

    مي داني ؟
    فقط وقتي تو نباشي
    دنيا تمام مي شود

    1. عباس معروف نویسنده بزرگی است.
      یادم است که خیلی قدیم‎‌تر همین نوشته زیبای ایشان در فضای وب فارسی به نام نویسندگان غربی منتشر می‌شد.
      مرگ نویسنده‌ها برای خوانندگانشان همیشه اندوه تلخی در پی دارد.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *